Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κ.Π.Καβάφης

Άραγε ποιός φταίει περισσότερο;
Εκείνοι που χτίζουν τα τείχη γύρω μας ή εμείς που τους αφήνουμε;
Μήπως εμείς οι ίδιοι τα χτίζουμε κ εκείνοι απλά μας παρέχουν το υλικό;
Κ αν εγκλωβιστούμε σε αυτά τα τείχη μετά είναι δυνατόν να τα γκρεμίσουμε;