Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007















Τύψεις...
Τύψεις για πράγματα που έκανα...Αλλα κυρίως και πάνω απ'όλα τυψεις για πράγματα που ήθελα αλλά δεν έκανα...
Τύψεις που έρχονται ως άλλες Ερινύες και σου κατασπαράξουν το μυαλό...
Τύψεις για μένα και τύψεις για τους άλλους...
Τύψεις που σε μπερδεύουν και δε σε αφήνουν σε ησυχία...

Άραγε πως μπορώ να απαλαγώ από τις τύψεις?Υπάρχει τρόπος?

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007

Όσο μπορείς...

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.Καβάφης

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Where is my mind?

Δεν ξέρω τι θέλω...Ναι αυτό μου συμβαίνει!Ένα χάος,στο μυαλό μου επικρατεί ένα χάος,πρέπει να βάλω μια τάξη αλλά πως;Δεν ξέρω...Where is my mind?τραγουδούν οι pixies κι εγώ συνειδητοποιώ οτι βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση,δεν ξερω που είναι το μυαλό μου,δεν ξέρω τι έχω μες στο μυαλό μου,δεν ξέρω πως να βάλω μια τάξη στις σκέψεις μου.Κάποιος μου είπε να σταματήσω να σκεφτομαι-η μόνη λύση λέει,το έχει περάσει κι εκείνος-όμως εγώ δεν μπορώ,δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι-δεν υπάρχει δεν μπορώ,υπάρχει δε θέλω λέει-ε τότε δεν θέλω,αν σταματήσω να σκέφτομαι τι άλλο θα κανω;Δεν υπάρχει αυτό που λες,δεν υφίσταται...Αχ μ'επιασε πάλι!Τι σ'έπιασε?Να μωρε αυτό που παθαίνω συνέχεια,χαλάει η διαθεσή μου χωρίς λόγο,σε πρηζω τώρα το ξέρω,συγνώμμη αλλά πρέπει κάπου να μιλήσω...Δεν αντέχω άλλο,δεν το αντέχω!Τι δεν αντέχεις;Δεν ξέρω,δεν ξέρω απλά δεν αντέχω...Θέλω να φύγω...
Ωχου πια μ'αυτή την κυκλοθυμία σου!Χαλάρωσε λίγο...
Θέλω να φύγω!Πάμε κάπου μακριά μαζί?Σε παρακαλώ μην πεις όχι!Τι;Χρήματα;Ναι έχεις δίκιο δεν έχουμε χρήματα...Όμως αν είχαμε είσαι σίγουρη οτι θα έφευγες;
Σκοτάδι,σκοτάδι,βυθίζομαι!!Όχι πάλι,σε παρακαλώ κάνε κάτι,φτιάξε μου τη διάθεση,κάνε κάτι...Show me the way to the next whisky bar...Oh don't ask why...Oh don't ask why...
Μη ρωτάς,μη ρωτάς το γιατί,οχι μη ρωτάς,δεν είμαι σε θέση να απαντήσω τώρα...Και πότε θα είσαι σε θέση;Δεν ξέρω,κάνε μου μια χάρη μη ρωτάς,μη ρωτάς!
Σύνελθε!Σύνελθε!Τα έχεις όλα,γιάτι δεν ικανοποιήσε με τίποτα?
Δεν ξέρω,δεν ξέρω...Δεν μπορείς να καταλάβεις πως σκέφτομαι...Δεν μπορείς,δεν θα μπορέσεις ποτέ!Τα βλέπω όλα τόσο διαφορετικά...
Σε βολεύει να λες ότι σκέφτεσαι διαφορετικά!Σε βολεύει να κρύβεις πίσω από τη μάσκα της ιδιαιτερότητας τις ανασφαλειές σου!
Όχι,όχι δεν είναι έτσι!!!Οκ,οκ δεν ξέρω ίσως να έχεις δίκιο,ίσως,ισως,μπορεί,δεν ξέρω!
Μα καλά τίποτα δεν ξέρεις εσύ?Όλο δεν ξέρω,δεν ξέρω,δεν ξέρω!Αν δεν κάνεις κάτι εσύ για τον εαυτό σου,ποιόν περιμένεις να σε σώσει?
Μη φύγεις απόψε σε παρακαλώ και μη σταματήσεις να μου μιλάς,σε παρακαλώ,το έχω ανάγκη...
Νομίζω πως ακούω τον ήχο της φωνής σου...Καποτε χόρευα μαζί σου,κάτω απ'τον ήλιο τέτοιο φως....
Πάρε με μαζίσου!!!!!
Θέλω να πάμε σε μια παραλία,σε παρακαλώ,σε μια παραλία,θέλω να δω την θάλασσα...
Μμμμμμ...Ναι είναι πολύ ωραία εδώ...Όταν ακούω τα κύματα ηρεμώ...
...ένα άψυχο σώμα μ'ενα μαχαίρι στο δέρμα...
...ένας τρελός,ένας τρελός μ'ενα μαχαίρι στο δέρμα...

Σ'ευχαριστώ...
Σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ...
Σ'ευχαριστώ που με αντέχεις...

Maybe you're the same as me,we see things they'll never see,you and I are gonna live forever...

Ξημερώνει...
Σου έχω πει ποτέ πόσο απεχθάνομαι το ξημέρωμα?

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Ποίημα












Ένα ποίημα
είναι σαν τον ουρανό την νύχτα,
όσο περισσότερο τον κοιτάς
τόσα περισσότερα αστέρια ανακαλύπτεις...

Έτσι και σ'ένα ποίημα,
όσο περισσότερο το διαβάζεις
τόσα περισσότερα μυστικά ανακαλύπτεις
Κάθε φορά κι ένα άλλο νόημα
μια άλλη ερμηνεία...