Παιχνιδάκι...

Ο αγαπητός νικος με κάλεσε σε παιχνιδάκι...

Πρέπει λέει να πω ποιά είναι τα αγαπημένα μου blog...
Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια blog από άλλα,διότι όπως είναι φυσικό σε όποιο blog αφήνω σχόλιο σημαίνει ότι αυτά που γράφονται με ενδιαφέρουν..

Επίσης να διευκρινίσω ότι καλώς ή κακώς δεν τα πηγαίνω πολύ καλά με την αντικειμενικότητα,γι'αυτό συγχωρέστε με αν υπάρξω λίγο υποκειμενική..

Ανδρικά blog:
Haris:Οι απόψεις του κι ο τρόπος που τις εκφράζει με βρίσκουν τις περισσότερες φορές σύμφωνη..
Diage:Ο τρόπος που γράφει με ταξιδεύει σε άλλους τόπους και σε άλλες εποχές...
Και με συγγινεί πολύ..
Δ.Τζ.:Μου φαίνεται πως είναι πολύ ακριβης ο τρόπος που γράφει και ενώ μιλάει καποιες φορές για περίπλοκα κοινωνικά θέματα,μ'αυτόν τον τρόπο τα κάνει κατανοητά και σε μη ειδήμονες...
Μορφεας:Όταν μπαίνω στο blog του morfea,με συνεπαίρνει αυτή η υποτονική ατμόσφαιρα που επικρατεί κι η ηρεμία...

Γυναικεία blog:
dreaming brasil:Πολλά από αυτά που γράφει η αγαπητή aggelika πολλές φορές νιώθω σαν να τα έχω γράψει εγώ!!
emy:Δεσμοί αίματος βλέπετε!!lol
Μέσα στο blog της έχω ανακαλύψει πράγματα για εκείνη που τα έκρυβε καλά τόσα χρόνια ...

Λοιπόν τώρα πρέπει να καλέσω κι εγώ κάποιους..
Βασικά...δεν ξέρω...ας το συνεχίσει όποιος θέλει...

Πολλά φιλιά!!!

Το μπαλάκι του ping-pong...

θέλω να γράψω κάτι...Αλλά δεν ξέρω τι...

Θέλω να γράψω κάτι γι'αυτό που ψάχνω και δε βρίσκω..
Αλλά αν δεν το βρω πρώτα δεν θα μπορέσω να γράψω τίποτα..

Κι είναι κι αυτά τα πλασματάκια...
Αυτές οι δύο φωνούλες μες το κεφάλι μου που με βασανίζουν...

-Δεν ξέρεις τι θέλεις...Αυτό έχω να πω εγώ...
-Οκ το δέχομαι,δεν ξέρω τι θέλω..Και γιάτί όμως θα έπρεπε να ξέρω?
-Κοριτάκι μου με δουλεύεις??Άμα δεν ξέρεις τι θέλεις τότε τι ψάχνεις??
-Δεν ξέρω...Αυτο που ξέρω μόνο είναι ότι αν δεν το βρω σύντομα δε με βλέπω καλά...
-Ψάχνεις λοιπόν να βρεις κάτι που δεν ξέρεις τι είναι...Αυτό εγώ πρώτη φορά το ακούω..
-Ξέρεις τι λέει ο Μίλαν Κούντερα??
-Ποιός??Μίλαν τι??
-Λέει ότι δεν μπορεί κανείς να ξέρει αυτό που πρέπει να θέλει,γιατί έχουμε μόνο μια ζωή και δεν μπορούμε ούτε να τη συγκρίνουμε με προηγούμενες ζωές ούτε να την επανορθώσουμε σε ζωες επερχόμενες...
-Α καλά....Εσύ κοριτσάκι μου δεν την παλεύεις...Είσαι πολύ φαντασμένη τελικά...
-Κι εσύ είσαι ξινός και μου έχεις ζαλίσει το μυαλό με τις βλακείες σου...Δε με νοιάζει τι θέλω...Μόνο να το βρω θέλω...

Αυτή η δουλειά γίνεται συνέχεια...Νιώθω ότι οι σκέψεις μου παίζουν ping-pong κι εγώ είμαι το μπαλάκι που πάει πέρα δώθε...Πότε από τη μια,πότε από την άλλη πλευρά...

Γλυκειά μελαγχολία...

"Δε μ' ακούει κανένας απόψε και τίποτα δε με βοηθάει
η κιθάρα μου έχει θυμώσει απόψε και δεν μου μιλάει

Πατάω σε σπασμένα γυαλιά...Πατάω σε σπασμένα γυαλιά..."

Αργά...
Αρκετά ώστε να εξασφαλιστεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα...
Σκοτάδι...
Ό,τι πρέπει...

Η κατάλληλη συνταγή για μια γλυκεια μελαγχολία...


Ηρεμία...
Ηρεμία έξω ηρεμία και μέσα...
Ψυχική ηρεμία...Αχ!!!Πόσο καιρό είχε να νιώσει ψυχικά ήρεμη...
Εδώ νιώθει ήρεμη...Δεν είναι αυτό που θέλει...
Αλλά τουλάχιστον είναι πλέον μακριά απο τις μαχες...
Τις μάχες που έδινε καθημερινά η ψυχή της...
Μακριά από τον πόλεμο...

Οι απώλειες από εκείνες τις μάχες είναι πολλές...
Σάπισαν απ'το κρύο πολλά κομμάτια της ψυχής της...
Τα έκοψε όμως ένα ένα και τώρα είναι υγιής...
Υπάρχουν και κάποιες τρύπες από τις σφαίρες...
Έμαθε να ζει μ'αυτές όμως...
Εμεινέ για πολύ καιρό στη φυλακη η ψυχή της...
Υπέστη και πολλά βασανιστήρια...
Τα περισσότερα από αυτά τα προκαλούσε η ίδια...
Αλλά πάει αυτό πέρασε...
Ευτυχώς βρήκε ανθρώπουν να περιποιηθούν τις πληγές...
Τα τραύματα της ψυχής της...

Από αυτόν τον πόλεμο όμως δεν είχε μόνο απώλειες η ψυχή της...
Απέκτησε και εμπειρία...
Τώρα ξέρει να αναγνωρίζει με την πρώτη τον εχθρό...
Τον αντιμετωπίζει με τόλμη και με μια δόση ειρωνείας...
Τον αγνοεί...
Που και που τον χλευάζει κιόλας..
Τώρα ξέρει πως δεν είναι ισαξιός της αυτός ο εχθρός...
Αφού κατάφερε να τον νικήσει πλέον είναι ασήμαντος...


Όχι πλέον κανείς δεν μπορεί να την παρασύρει σε ανούσιες μάχες...
Οι μάχες που θα δίνει από εδώ και μπρος θα είναι μάχες που θα έχουν νόημα...
Ναι μόνο τέτοιες μάχες...


"Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ
μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησι..."

Μετά γυρίζει στο τώρα...Σ'αυτό το τώρα που τη γεμίζει...
Σ'αυτό το τώρα που αγαπάει...
Και μελαγχολεί...Και της αρέσει...

"Ένα τσιγάρο ακόμα και μετά νάνι..."λέει στον εαυτό της
Το ίδιο είπε όμως και στο προηγούμενο τσιγάρο...

Συνεχίζει λοιπόν να σκέφτεσαι...
Προσπαθεί να αναλύσει τα συναισθηματα της...
Δεν τα καταφέρνει...Δε βαριέσαι??Θα της το δείξει ο χρόνος τι νιώθει...


"Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ, δεν γίνεται αλλιώς
αυτά που μας βαραίνουν να καούν, μα πες μου πως
τα πάνω να'ρθουν κάτω και τα πίσω να'ρθουν μπρός
χρειάζεται ένα θαύμα εδώ μα πες μου πως..."


Σκεφτεται τους ανθρώπους που είναι δίπλα της...
Υπόσχεται στον εαυτό της να μην ξεχάσει να τους το ανταποδώσει κάποια στιγμή...

Αχ νιώθει τόσο καλά απόψε...

"Καιρός να κάνω κάτι πια σωστό
να στείλω ένα γράμμα και σε μένα
να πω στον εαυτό μου σ'αγαπώ
μα ξέχασα οδό και αριθμό
και μένει στο συρτάρι μου κι αυτό"


Μετά...Μετά...Μετά την παίρνει ο ύπνος...
Ίσως αύριο να μας πει τι ονειρεύτηκε...
Ίσως πάλι να μην ονειρεύτηκε τίποτα...
Ίσως να ονειρεύτηκε και να μη θέλει να μας το πει...

Συγχωρέστε την πάντως που δεν πρόλαβε να μας πει καληνύχτα...

Making love with his ego...

Για να σε ερωτευτεί κάποιος ίσως χρειάζεται πρώτα εσύ να έχεις ερωτευτεί τον εαυτό σου..

Να κάτσεις μπροστά σ'έναν καθρέφτη και να χαζέψεις το πρόσωπό σου..
Τα χαρακτηριστικά σου,τα μάτια σου,το βλέμμα σου...
Το στόμα σου,τις κινήσεις των χειλιών σου...

Τον τρόπο που κουνάς τα χέρια σου,τον τρόπο που κινήσε,τις ήρεμες ή τις νευρικές σου κινήσεις...
Τα χαρακτηριστικά που συνιστούν την εξωτερική σου εμφάνιση...

Τα αγαπάς??Είσαι εξοικειωμένος μαζί τους??Τα ποθείς??
Προσπάθησε να παρακολουθήσεις εσένα χωρίς να είσαι εσυ...

Κάποιοι αυτό το αποκαλούν ναρκισσισμό...
Εγώ το λέω αναγνώριση κι εξοικείωση με αυτό που είσαι,ή έστω με αυτό που δείχνεις...

Όμως το πιο σημαντικό μάλλον είναι να ερωτευτείς και να αγαπήσεις όχι μόνο τα εξωτερικά αλλά και τα εσωτερικά χαρακτηριστικά σου..

Τον τρόπο σκέψης σου,τον τρόπο που αντιδράς...
Το humor σου και τον τρόπο που ξεσπάς όταν θυμώνεις ή όταν είσαι στενοχωρημένος..
Τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τους άλλους...

Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιο σημαντικά από την εξωτερική εμφάνιση...

Κι αν κάποιο σημείο του χαρακτήρα σου δε σε ικανοποιεί το αλλάζεις,το κάνεις όπως θέλεις...
Όπως έλεγε ο Νίτσε "Αγάπησε όχι αυτό που είσαι, αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις."

Αυτά μου ήρθαν καθώς προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοούσε ο Bowie σε έναν στίχο του:
"Making love with his ego, Ziggy sucked up into his mind..."

Μήπως λοιπόν πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε έρωτα με το εγώ μας??

Όλα αυτά ίσως και να είναι βλακείες...Αλλά μπήκαν στο κεφαλάκι μου αυτές οι σκέψεις κι αφού μπήκαν αν δεν έβγαιναν θα έσκαγαν..

Καλησπέρα..