Ασφυξία...
Στριμωγμένα συναισθήματα που αγωνίζονται να ελευθερωθούν...
Εχω την ανάγκη να κλάψω,να βάλω μέσα στα δάκρυα μου όλα αυτά που θέλω να πετάξω στα σκουπίδια...Αλλά δεν μπορώ...Ποτέ δεν μπόρεσα...Ένας κόμπος στο στομάχι,θέλω να εκραγώ,πρέπει να εκραγώ,πρέπει να μιλήσω αλλά δεν μπορω,τα λόγια δεν συνδέονται μεταξύ τους,δεν βγάζουν νόημα,ποτέ δεν ημουν καλή σε αυτό...
Κι εσύ δεν είσαι εδώ...Δε φταις,όχι δε φταις...Το ξέρω ότι αν μπορούσες θα έκανες τα πάντα για να με ηρεμήσεις,το ξέρω αλλά δεν είναι λάθος σου,δεν μπορείς...Κανείς δεν μπορεί μόνο εγώ μπορω,μόνο εγώ φταίω που έφτασα τα πράγματα ως εδώ...Ναι ήθελα να γνωρίσω τα όρια μου, να τεστάρω τις αντοχές μου,να παίξω,να παίξω με τη ζωή,με τη ζωή και την τύχη,ήθελα να ξεφύγω από την αδράνεια,να δώσω νόημα,το έδωσα ναι τα κατάφερα,δεν το μετανιώνω,όχι σε καμία περίπτωση δεν το μετανιώνω...
Και τσουπ!Να!Ξαναεμφανίζεται το χάος,το χάος στις σκέψεις μου,το χάος στις πράξεις μου στα λόγια μου...Αυτό που ήταν πάντα ορατό κι εγώ προσπαθούσα να το διώξω...Όμως τώρα ξέρω,δεν είναι αυτή η λύση,είναι κομμάτι του εαυτού μου αυτή η κατάσταση είμαι εγώ...
Πρέπει να ζήσω με αυτό,πρέπει να μάθω πάντα να μην κουκουλώνω το χάος μου κάτω από ένα σεντόνι ώστε να φαίνεται λευκό και καθαρό κι ωραίο...Πρέπει να μπαίνω εγώ κάτω από αυτό το σεντόνι και να ξεχωρίζω έναν έναν τους κόμπους,με υπομονή κι επιμονή-θυμάσαι?αυτό εσύ μου το έμαθες!-αλλά πρέπει αν με δω στην πράξη,η πάλη,εκείνη η πάλη με τα φαντάσματα μέσα μας,με τους δαιμονές μας,αυτά που φυλακίζουν την ψυχή μας...Δεν υπάρχει ελευθερία αν δεν έχεις ελευθερωθεί από τα πάθη σου,η αιχμαλωσία των συναισθημάτων είναι χειρότερη απο την σωματική....
Θέλω να έρθω εκεί που είσαι,το ξέρω ότι δεν μπορώ,απλά νιώθω την ανάγκη να σου πω ότι το θέλω...Μόνο εσύ μπορείς να με βγάλεις από αυτό το αδιέξοδο...
Όμως από την άλλη δε θέλω να ανησυχείς για μένα...Με σκοτώνει να ξέρω ότι κάποιος ανησυχεί για μένα...Ότι ενα κομμάτι δικό μου ταράζει ένα δικό του κομμάτι...Θέλω για σένα να είμαι πάντα η μικρή σου...Αυτό απλά...Έχω δύναμη,έχω αντοχή,εσένα δεν έχω...
Το μόνο πράγμα που μπορεί να μου δείξει το δρόμο τώρα είναι η τύχη...Αυτή η τρελή θεά που μας κάνει όλους ότι θέλει χωρίς καν να το παίρνουμε χαμπάρι...Κι είμαι ικανή στο βωμό της τύχης να τα θυσιασω όλα...
Καληνύχτα...
Σ'αγαπάω...Μου λείπεις...
Θέλω να περνάς καλα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
24 σχόλια:
κι εγω ολα με σεντονια λευκα τα κουκουλωνω κι υστερα γινονται ολα ωκεανος και με πνιγουν...να σου πω "καταλαβαινω",θα με πιστεψεις??
αν σου πω "ετσι νιωθω" θα βοηθησει?
δυο ασφυξιες καλυτερες απο μια?
ποιος να ξερει....
*ελπιζω να ναι η θεα τυχη με το μερος σου,μιας κι εμενα μεχει εγκαταλειψει απο καιρο*
καλημερα σου!
Κουράγιο κουκλίτσα
(I guess sweet words makes you better)
Se katalavainw apolyta....
to idio keno niw8w...den antexw...
stin dikia mou periptosi nomizw oti dinw polla perissotera apoti i mikri mou...kai oso eimai makria tis to keno olo kai megalonei!!NIW8W XALIA POU DEN MPORW NA KANW KATI GIAUTO...APLOS I AGAPI MOU GIAUTIN TIN KOPELA OLO KAI MEGALONEI...KAI OI APERISKEPTES PRAKSEIS POU KANEI ME PLIGONOUN POLY......PIANOMAI APO TIN 8EA TYXI POU ANEFERES...STIN EUXOMAI APLOXERA..
EPIDEI KSERW POS EINAI ..APLA PERIMENEIS TO XAZO MYALO(MAS)NA KSEKOLISEI!!!SE KATALAVAINW GIAUTO KSERW OTI DEN YPARXOUN LEKSEIS POU 8A SE KANOUN NA NIWSEIS KALYTERA..
PANTA YPARXEI OMOS ENAS AN8RWPOS POU PERIMENEI NA TON KOITAKSEIS GIA NA SOU DWSEI TIN AGAPI TOU...NA TO 8YMASE..
Το χάος... το μόνο που υπάρχει... και μέσα μας κι έξω μας... έτσι καταλήγει πλέον η επιστήμη.
Το μόνο που υπήρχε, που υπάρχει, που θα υπάρχει.
Κάποιοι τό 'παν και θεό. Για να εκμεταλλεύονται τους άλλους.
Άλλοι τό 'παν τύχη. Για να καλύπτουν τίς δικές τους αδυναμίες και τα λάθη τους, που φοβόταν να τά παραδεχτούν. Ενώ είναι τόσο φυσικά, τόσο ανθρώπινα...
Τίποτα από αυτά δεν είναι το Χάος. Φίλος μας είναι. Αρκεί να νοιώσουμε πως είμαστε ένα τοσοδούλι κομματάκι του, πως υπάρχουμε γιατί υπάρχει, πως δεν θα υπάρχει πιά για μάς, αν δεν υπάρχουμε.
Κι είναι τόσο όμορφο το άτιμο.
Τόσο απρόβλεπτο.
Αλλάζει τόσα σχήματα, τόσες μορφές, τόσα χρώματα, τόσους ήχους! Μας δημιουργεί τόσα αισθήματα!
Είναι πολύ ωραίο να υπάρχουμε. Είναι πολύ ωραίο που υπάρχουμε μέσα στο χάος. Που είμαστε ένα κομματάκι του.
Νά 'σαι καλά. Θα ξαναβρεθούμε ελπίζω.
Υ.Γ.
Τό ρολόϊ σου πάει δυό ώρες μπροστά!
Η Ελευσίνα στην ...Αρμενία βρίσκεται;;;
in the sky:Είναι πάντα πιο παρηγορητικό να ξέρεις ότι δεν είμαι μόνη που έχω αυτά τα συναισθήματα..Βέβαια μια ασφυξία παραπάνω δεν αλλάζει την κατάσταση...Αλλά τουλάχιστον ελαφραίνει το "φορτίο"..
Ποτέ μην αγνοείς την τύχη...Η τύχη δε μας εγκαταλείπει παρά μόνο αν πάψουμε να πιστεύουμε σε αυτή...Είναι σκληρή κι ενίοτε φαίνεται άδικη αλλά στο τέλος πάντα μας δικαιώνει...
evangelos:Σ'ευχαριστώ καλέ μου...Και βέβαια τα γλυκά σου λόγια βοηθούν...
argy:Με παρηγορεί και μόνο που ξέρω ότι κάποιος με καταλαβαίνει...
Όμως παρά αυτά τις αρνητικές σκέψεις,είμαι καλά,είμαι ευτυχισμένη...Δυστυχισμένη θα ήμουν αν δεν ένιωθα αυτά τα συναισθήματα...
ατρευς:Καλως ήρθες κι εσύ καλέ μου στην παρέα μας...
Συμφωνώ απόλυτα...Το χάος στις σκέψεις στις πράξεις στα λόγια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας...
Γιατί αυτό είναι η ζωή...Η προσπαθειά μας να το εξερευνήσουμε...
Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ κι ελπίζω να με ξαναεπισκευτείς...
Καλησπέρα...
Υ.Σ.:Το ρολόι μου όντως πάει δυο ώρες μπροστά το έχω παρατηρήσει κι εγώ αλλά καμία φορα δεν κατάφερα να το ρυθμίσω σωστά...
Κι όχι η Ελευσίνα δεν βρίσκεται στην Αρμενία!!!
Θα σε προτιμούσα ονειροπαρμένη καί να κάνεις αισιόδοξα σχέδια!Σκέψου το λίγο.Πάντως καλά κάνεις και τα γράφεις όλα αυτά.Πιστεύω να ξέσπασες γράφοντάς τα.
Την καλησπέρα μου...
ακης:Η ονειροπαρμένη ακη μου-πίστεψε με- δεν παύει ποτέ να είναι στον κόσμο της και να κάνει όνειρα...
Η αλήθεια είναι πως σε αυτό το blog μου βγαίνουν περισσότερο οι αρνητικές σκέψεις παρά οι αισιόδοξες με αποτέλεσμα να βγάζω την εικόνα ενός κάπως μίζερου μανιοκαταθλιπτικού πλάσματος..Αυτό δε σημαίνει πως δεν σκέφτομαι και θετικά...Αυτα που γράφω είναι περισσότερο εκρήξεις της στιγμής,γενικά δεν είμαι τόσο απαισιόδοξη...
Καλησπέρα...
λες και πήρες σκέψεις δικές μου, κρυφές, πόνους παλιούς, λέξεις που τόσο ήθελα να πω και τα άπλωσες...ούτε που μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω...
Καλησπέρα...
Σε καταλαβαίνω, αλλά δεν έχει καμιά σημασία...Ξέρω πως νιώθεις...Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει.Μόνο αν γυρίσει....
Φιλιά!!
oneirosineparmenh:Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που με καταλαβαίνουν...
σκορπίνα:Και μόνο που μπορείς να με καταλαβεις καλή μου μου είναι αρκετό...
Κουράγιο κι όλα θα πανε καλά!Καλή σου νύχτα!
Ευχαριστώ κούκλα μου!!Όλα καλα είναι τώρα...
Καλησπέρα...
Αλλάξαμε διάθεση βλέπω εεε???
Καλησπέρες!
Ε η διάθεση μια φτιάχνει μια χαλάει...Έτσι είναι αυτά τα πράγματα σκορπίνα μου...Καλησπέρα κι από εμένα...
Η απελπισία είναι όμορφη. Γεννοβολά το πιο αληθινά πράγματα.
otan sou leipei kapoios na tou to les mexri na mi sou leipei...
Κουραγιο..
perimenoume nea sou...
pws eisai???
για να μιλας ετσι εισαι τυχερη,
γιατι η τυχη ειναι με το μερος σου;
και οχι η φαντασια...
χαθηκεςςςςςςςςςς....
πυ εισαι??ποτε θα ρθεις???
....
Είναι εκπληκτικό. Ακριβώς έτσι νιώθω. Καταλαβαίνω εν μέρη. Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική βέβαια.
Συνέχισε να ονειρεύεσαι χωρίς να γίνεις των ονείρων σκλάβος...
haris:Τα πιο άσχημα και τα πιο βασανιστικά συναισθήματα είναι απαραίτητα,χωρις τετοιες εμπειρίες δεν μπορουμε να τα βγάλουμε πέρα στις δύσκολες καταστάσεις που μας τυχαίνουν...
angel vs life:Όσο περισσοτερο το λέω τόσο χειρότερα κάνω τα πράγματα...Πιστεψέ με...
roadartist:Ευχαριστώ...Αυτό κάνω..Κουράγιο...
argy:Καλά είμαι argy μου...Απλά είμαι σε φάση που δεν μπορώ να γράψω...
ανώνυμος:Δεν θα έλεγα πως είμαι τυχερή...Απλά πιστεύω στην τύχη και μου άρεσει να κάνω θυσίες για να την έχω με το μέρος μου...
in the sky:Δεν ξέρω πότε θα ξαναγράψω στο blog...Πάντως εδώ είμαι κι είμαι μια χαρά...
γιάννης:Καλως ήρθες γιάννη...Τον τελευταίο καιρό πιστεύω πως έχω γίνει σκλάβος των ονείρων μου...Και πρέπει αν κάνω κάτι γι'αυτό...
Δημοσίευση σχολίου