"Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει
Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά
Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά
Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή
Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες"
Αρα ο κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που έχουν πάρει τη ζωή στα σοβαρά και σ'αυτούς που έχουν πάρει τη ζωή για πλάκα...
Ισχύει...Το έχω δει,το έχω ζήσει...
Ποιός περνάει καλύτερα??
Σαφώς αυτοί που τα βλέπουν όλα σαν μια πλάκα,ένα αστείο...
Συναισθήματα??αχαχαχαχΑκου εκεί συναισθήματα...Μα γτ να έχει κανείς συναισθήματα??αφού πονάνε...Γτ να πονάει κανείς?Υπάρχει λόγος??
Μόνο φυσικές ανάγκες...Αν ικανοποιήσεις τις φυσικές σου ανάγκες είσαι εντάξει...Καλό φαί...Καλό σεξ...Γτ να βάζεις τα συναισθήματα στη μέση και να μπερδεύεσαι...
"Χαλάρωσε κορίτσι μου...Chill out...Γράψ'τα όλα στ'αρχίδια σου..."
Αυτή ήταν η συμβουλή ενός καλού φίλου...Ναι,φίλος...Φίλος...χαχαχαχ...Φίλος...
Κι αναρωτιέμαι...Μα γιατί εγώ δεν βλέπω το αστείο??Γιατί πάντα είμαι εγώ ο μαλάκας που δεν γελάει με αυτό το τεράστιο αστείο της ζωής??
Γιατί απλούστατα εγώ ανήκω στην άλλη κατηγορία...Σ'αυτούς που παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά...Γιατι,αλήθεια??Γιατι είμαι από αυτή την πλευρά??Βασικά δεν ξέρω δεν το διάλεξα...Αυθόρμητα μου βγήκε...Αυθόρμητα έβαζα πάντα τα συναισθηματά μου πάνω απ'όλα...Και προσπαθούσα να τα αναλύσω...Να γνωρίσω αυτό το μυστήριο...χαχαχαχαχΤο μυστήριο...
"Είσαι ανώριμη και αφελής...Δε ζούμε σε κοινωνία αγγέλων..."
Είμαι αφελής??Ναι μάλλον είμαι...Εφτιαξα κι εγώ μια φυλακή για την ψυχή μου...Κάπως έτσι δεν το λέει ο Αγγελάκας?Αιχμάλωτη στα πάθη μου,στα συναισθηματά μου...
Όμως ρε παιδιά δεν ξέρω...Προτιμώ να είμαι αιχμάλωτη των συναισθημάτων μου παρά η ψυχή μου να είναι ανεργη,κενη,αδεια...Προτιμώ να νιώθω την ελάχιστη σε ποσότητα-αλλά τεράστια σε ένταση και ποιότητα-δόση ευτυχίας μέσα στον πόνο που προκαλούν τα συναισθήματα παρά να αρκούμαι στην εφήμερη ηδονή της ικανοποίησης των φυσικών μου αναγκών...Προτιμώ την ένταση της παράνοιας και της τρέλας παρά την ηρεμία της "χαλαρότητας"...Ε όχι δεν μπορώ να τα γράψω κι εγώ όλα στ'αρχίδια μου όπως εσείς...
"Σκέφτεσαι περισσότερο από όσο πρέπει και δεν κάνει...Χαλάρωσε..."
Δεν αντέχω άλλο αυτή τη χαλαρωσή σας...
Αξίζει όμως καθόλου να προσπαθώ να σας κάνω να καταλάβετε?Ή δεν έχει νόημα?Η μήπως ταράζω την ησυχία σας και εμποδίζω τη χαλαρωσή σας??
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
26 σχόλια:
Να μαι κι εγώ επέστρεψα...Περνάω άσχημη φάση προειδοποιώ...Υπομονή...Τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς??Παντως ευχαριστω για το ενδιαφέρον σας στα προηγούμενα σχόλια...
Οι στίχοι είναι από ένα τραγουδι των Κατσιμιχέων...
κοριτσακι παλι ξεχασες να γελας..στο μυαλο σου υπαρχει ενας διακοπτης τον κλεινεις και απαλασσεσαι απο τις κακες σκεψεις.. "να μαθεις να μετρας σωστα το φως του φεγγαριου να διαβαζεις αυτα που αγαπας να βλεπεις να γελας να ακους" ολα τα αλλα μην τα κοιτας αλλαξε οπτικη..
σου στελνω μια καλησπερα και ενα φιλι..να προσεχεις
υπομονη,κουραγιο..οτι και να πεις σαυτες τις περιπτωσεις το ιδιο θα ακουστει με αυτους που λενε χαλαρωσε...μην σκεφτεσαι τοσο...
μα καλα πως να ζησει ο ανθρωπος χωρις σκεψη...απο γεννησιμιου μου μιλαω λιγο και αναλυω πολυ...ναι,την στιγμη τη ζω..αλλα την ζω εντονα οχι χαλαρα...
εχεις απολυτο δικιο...και ελπιζω να ξεμπλεξεις...καλες τυχες...και να χαμογελας...
εσυ ζησε οσο εντονα κ συναισθηματικα θελεις-οχι οτι περιμενες εμενα να στ πωω αλλα τεσπα-...μν σε νοιαζει...
τις καλοτυχισμενες μ καληνυχτες
rip1708:Δυστυχώς για μένα δεν είναι τόσο εύκολο να κάνω αυτό το κόλπο με το διακόπτη...
Πάντως έχεις δίκιο..Δεν πρέπει να ξεχνάμε να γελάμε...
Καλησπέρα...
in the sky:Έτσι ακριβώς είναι κούκλα μου...Τελικά καλύτερα να μην ασχοληθώ καθόλου...
θέλω να πιστεύω πως υπάρχει και τρίτη κατηγορία ανθρώπων. Αυτοί που αντιμετωπίζουν τη ζωή με σοβαρότητα (και όχι με σοβαροφάνεια), αλλά και με το "ανοιχτό μυαλό" και την "ελαφρότητα" (και το χιούμορ) που έχει ένας ταξιδιώτης - αφού η πορεία μας στη Γη ισοδυναμεί μ' ένα ταξίδι.
Νομίζω ότι και οι δύο κατηγορίες ανθρώπων που περιγράφεις είναι ακραίες - και τα άκρα δεν είναι ποτέ καλά.
Χρειάζεται μια ισορροπία μεταξύ του σοβαρού και του αστείου (και όχι γελοίου).
Και, πάντως, πιστεύω ότι η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα (εκτός από την ανεπτυγμένη νοημοσύνη), είναι τα συναισθήματα. Αν τα αφαιρέσεις, τότε μένει μόνο το ζώο.
Το αστείο της ζωής σίγουρα δεν είναι αυτό που σου περιέγραψε ο φίλος σου. Ο λεγόμενος και "σταρχιδισμός" είναι η πηγή όλων των κακών του σύγχρονου ανθρώπου. Οπότε μόνο αστείο δεν είναι.
Και ούτε είναι, φυσικά, η ουσία της ζωής. Σε πληροφορώ ότι εσύ είσαι πολύ πιο κοντά στην ουσία της!
Κι αυτή η "αιχμαλωσία" των συναισθημάτων που περιγράφεις, νομίζω ότι είναι η απόλυτη ελευθερία.
εν πλω:Κι εγώ θέλω να πιστεύω πως υπάρχει αυτή η κατηγορία ανθρώπων...Αν μη τι άλλο αυτοί είναι που έχουν βρεί το νόημα της ζωής...
Αυτό πιστεύω κι εγώ ακριβώς,πως πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στο σοβαρό και στο αστείο,ωστε η σοβαρότητα να μην καταντάει υπερβολική και το αστείο να μην καταντά γελοιότητα...
Η περιφρόνηση της συναισθηματικής πλευράς του ανθρώπου,δλδ-με μια λέξη καλύτερα-της ανθρώπινης πλευράς του,είναι όχι μόνο γελοία αλλά επίσης και δείγμα δειλίας για εμένα...
Δε θα συμφωνήσω μόνο στο θέμα των άκρων...Όχι τα άκρα δεν είναι πάντα
αρνητικά...Και το συναίσθημα της χαράς μπορεί να γίνει ακραίο αλλά αυτό είναι θεμιτό έτσι δεν είναι??Τα άκρα πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας,πως θα έχει ένταση ειδάλλως,απλά δεν πρέπει αν παρασυρόμασε από αυτά...
Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως η αιχμαλωσία των συναισθημάτων,η φυλακή δλδ που κλείνουμε τον εαυτό μας όταν βασανιζόμαστε από κάποιο συναίθσθημα,είναι κοντά στην ουσία της ζωής...Δεν είανι πολύ αρνητικό όμως να μας εμποδίζουν συναισθήματα,όπως τύψεις και ενοχές να προχωρήσουμε??
Μου άρεσε πολύ το σχολιό σου πάντως κι αυτό γτ με έβαλε σε σκέψεις...
Κοιτώ την ομορφιά μέσα από τα συναισθήματα παραμερίζοντας στην άκρη σκέψεις άνευ ουσίας.Υποκλίνομαι στο μεγαλείο σου πριγκίπισσα μου.
Μια καλησπέρα και σε εσένα γλύκε και γεναίε μου ιππότη που μου δίνεις χαρά και δύναμη με τα γλυκά σου λόγια...
Χαίρομαι πολύ αν ανατροφοδότησα τη διαδικασία της σκέψης! Γιατί και το δικό σου ποστ με έβαλε σ' αυτή τη διαδικασία κι έτσι έγραψα το σχόλιο! :)
Συμφωνώ ότι η αποποίηση του συναισθηματικού παράγοντα είναι, κατ' ουσίαν, δειλία.
Γιατί τα συναισθήματα εμπεριέχουν και πόνο. Όποιος όμως προσπαθεί να αποφύγει τον πόνο, αποφεύγοντας να λειτουργήσει με το συναίσθημα, εκτός από το γεγονός ότι γίνεται απαθής και αναίσθητος, ουσιαστικά αποφεύγει την ίδια τη ζωή (και, πάντως, αποποιείται την ανθρώπινη φύση του).
Νομίζω ότι πιστεύουμε το ίδιο πράγμα, αλλά χρησιμοποιούμε διαφορετική διατύπωση!
Συμφωνώ ότι πρέπει να ζούμε έντονα καταστάσεις όπως η χαρά, η αγάπη κ.λπ. Όσο πιο έντονα τις ζεις, τόσο περισσότερ ζεις!
Απλώς ο όρος "άκρα" έχει για μένα αρνητική έννοια, είναι κάτι διαφορετικό απ' το έντονο", σημαίνει ότι υπερβαίνεις τα (όποια) όρια και ξεφεύγεις (γενικώς).
Αλλά, όπως είπα, είναι θέμα διατύπωσης και ορισμών. :)
Και οι τύψεις και οι ενοχές (δυστυχώς) μες στο παιχνίδι είναι. Είπαμε, υπάρχουν θετικά και αρνητικά συναισθήματα.
Το ζητούμενο είναι πώς θα ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο των συναισθημάτων και θα προχωρήσουμε στο επόμενο.
Για να χρησιμοποιήσω όρους στους οποίους και οι δύο αναφερθήκαμε, όλη μας η ζωή είναι ένα παιχνίδι (ψυχικής και συναισθηματικής) φυλάκισης - απελευθέρωσης (και το αντίθετο)!
Σου εύχομαι, λοιπόν, σύντομα να απελευθερωθείς απ' ό,τι σε βασανίζει και σε πληγώνει και σου αφιερώνω ένα τραγούδι που παίζει τώρα το ραδιόφωνο:
Έλα κοντά, μην κάνεις πίσω
το χέρι κράτα μου στα σκοτεινα
Έλα κοντά, να σου μιλήσω
γι' αυτά που μέσα δεν χωράνε πια
Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά, έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
Έλα κοντά το κόσμο κρύψε
τον κόσμο αυτό που μου ζητά πολλά
Έλα κοντά μια σπίθα ρίξε
να βγει απ΄την στάχτη μου ξανά φωτιά
Να με προσέχεις...
Έτσι είναι...Όποιος αποποιείται την ανθρώπινη φύση του είναι δειλός..Αν δεν νιώσεις πόνο πως θα νιώσεις τη χαρά??
Όσο για τη διατυπωση,οκ,προφανώς κατάλαβα λάθος...
Και σ'ευχαριστώ για την αφιερωση,είσαι πολύ καλός...
Όχι, δεν κατάλαβες λάθος. Εγώ δεν ήμουν αρκετά σαφής αρχικά. :)
Αν είναι να σου φτιάξω τη διάθεση, να κάνω κι άλλη αφιέρωση!
Φαντάζομαι ότι θα διαπιστώσω αν πέτυχα το σκοπό μου στο επόμενο ποστ σου! :)
εν πλω:Στο επόμενο post θα έχεις πρόσκληση σε παιχνίδι...Άρα μάλλον πέτυχες το σκοπό σου...
Χε, χε! Χαίρομαι γι' αυτό!
Και θα περιμένω την πρόσκληση - πρόκληση! :)))
Κάποιες φορές μέσα από τον πόνο βγαίνει η χαρά και το αντίθετο... έτσι γινόταν μέχρι τώρα και έτσι θα συνεχίσει.... Έχουν μια ομορφιά μοναδική τα συναισθήματα... ξυπνούν την δημιουργικότητα μας και μας γεμίζουν όνειρα... Πολλές φορές όταν καταφέρνουμε να ξεφύγουμε από τον κυκλώνα τους και τα βλέπουμε από απόσταση, ακόμα και όταν ξεχειλίζουμε από θυμό, νιώθουμε πληρότητα... γεμάτοι από αυτό που στην ουσία τοποθετούμε στην λίστα των αρνητικών συναισθημάτων... και όμως, πόση γαλήνη βγαίνει όταν κατανοήσουμε την πληρότητα ... όταν σταματήσουμε να αναλώνουμε τους εαυτούς μας και να υποτιμάμε τα συναισθήματά μας...
Την καλησπέρα μου...
λυδία:Είναι ακριβώς αυτό που λέω κι εγώ...Δεν μπορώ να αγνοήσω τα συναισθηματά μου,να τα κουκουλώσω,να αδειάσω την ψυχή μου..Κι αυτό γιατί μέσα από αυτά ζω...
Καλως ήρθες...
thnx gia to kalosorisma kai to comment sou... telika panta einai waia aisthisi na moirazese... akoma kai an prokeite gia apopseis... akoma kai an prokeite gia mia euxh...
Kalispera kai pali :)
Το γράψιμο πάντως - έρευνες κλπ. το δείχνουν - είναι εξαιρετικά ψυχοθεραπευτικό (ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις). Από τη μεριά μου, θα σου έλεγα γράφε οπότε συχνότερα.
Ε, και γράφε γράφε, θα γραφτεί και στα παλιά σου τα παπούτσια (λέω τώρα...)
evangelos:
Λες???
Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω την συμβουλή σου...
Καλησπέρα..
xmmmm....Sto last post mou eksigw epigramatika tin apopsimou peri autou EVANGELOS :P
A kai min tin en8arineis kai poly giati ton tomo ton vlepw na ton ekdidei:DDDDDD
Take care-keep writing:)
argy:Ε όχι και τόμο ρε παιδιά ηρεμήστε...
Μου αρέσει πολύ να γράφω και δε θα πάψω να το κάνω...
Πολλά φιλιά...
Maresei pou exeis pigmi!:)
fysika kai astieuomaste...
1 tomos den einai tipota...apo 3 kai panw:D:D:D
argy:αχαχαχχαχαχα
Ναι έχω πυγμή!!αχαχαχαχαχχα
> Αρα ο κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που έχουν πάρει τη ζωή στα σοβαρά και σ'αυτούς που έχουν πάρει τη ζωή για πλάκα...
> Ποιός περνάει καλύτερα??
Εξαρτάται. Μήπως αυτοί που τα παίρνουν όλα στην πλάκα απλά _φαίνεται_ ότι περνάνε καλύτερα;
> "Σκέφτεσαι περισσότερο από όσο πρέπει και δεν κάνει...Χαλάρωσε..."
(-: Αυτό μου το λένε κι εμένα συνέχεια.
Κι όμως, είμαι αρκετά χαλαρός. Ίσως γιατί έχω βρει τη δική μου ισορροπία μεταξύ του σοβαρού και αστείου, όπως τη λέτε. Ίσως, γιατί απλά στην παρούσα φάση το γουστάρω έτσι. Θα δείξει...
Την καλημέρα μου!
zero2one:Ίσως κι εγώ πρέπει να βρω αυτήν την ισορροπία που λες...
Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, άλλος πολύ, άλλος λίγο.
Υπάρχουν αυτοί που κοιτάνε τον μικρόκοσμο τους, την γειτονιά, την πόλη τους...
Θέλουν περισσότερο πράσινο, θέλουν πεζοδρόμια, θέλουν πολιτιστικές εκδηλώσεις, θέλουν ποδηλατοδρόμους....
Υπάρχουν και αυτοί που κοιτάνε την χώρα τους...
Θέλουν καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, θέλουν καλύτερη δημόσια διοίκηση, θέλουν καθαρές θάλασσες....
Υπάρχουν και οι άλλοι που κοιτάνε τον πλανήτη τους..
Σώστε την φάλαινα, προστατεύστε το περιβάλλον, σταματήστε τον πόλεμο, όχι στον ρατσισμό....
Σε μια γωνιά λοιπόν αυτού του κόσμου υπάρχω και γω που απλά βαρέθηκα.
Κάποτε ίσως να ήθελα να αλλάξω κάτι... κάποτε..
Ίσως και να το φαντάστηκα. "...και ο κόσμος προχώρησε παραπέρα"
Δεν θέλω να αλλάξω τίποτα, όλα είναι στη θέση τους.
Ο καθένας έχει το ρόλο του.
Ο πρωθυπουργός στην καρέκλα του...
Ο ζητιάνος στο πεζοδρόμιο...
Ο ακτιβιστής στο φουσκωτό...
Ο στρατιώτης στη θερμή ζώνη...
Ο ηθοποιός στο σανίδι...
Ο ετοιμοθάνατος στον τρίτο κόσμο...
Η ανώτερη δύναμη που δημιούργησε και τώρα κυβερνά αυτόν τον κόσμο στον θρόνο της...
Απλά βαρέθηκα....
εδώ και καιρό δεν προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο
"the world will change they said, by the time I will be dead..."
thesikaleon:Το πρόβλημα δεν είναι στο ότι κάποιοι ανθρωποι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο...Η τάση προς αλλαγή είναι υγεία,δείχνει επιθύμια για εξέλιξη κι αυτό είναι θετικό...
Το πρόβλημα είναι όταν κάποιος προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο χωρίς πρώτα να προσπαθήσει να γνωρίσει κι αν χρειάζεται να αλλάξει τον εαυτό του...Από το άτομο εξαρτάται το όλον,όχι το άτομο από το όλον...
Όσο για το "βαρέθηκα" αυτό δείχνει απογοήτευση και κατά κάποιον τρόπο σε καταλαβαίνω...Αλλά μην παίρνεις αυτό τον δρόμο,μην ακολουθείς τη λογική του "βαρέθηκα" και του "δε με νοιάζει" γτ από εκεί αρχίζουν όλα τα άσχημα,η αδράνεια είναι καταστροφική για τον άνθρωπο...
Καλως ήρθες...
Δημοσίευση σχολίου