Για να σε ερωτευτεί κάποιος ίσως χρειάζεται πρώτα εσύ να έχεις ερωτευτεί τον εαυτό σου..
Να κάτσεις μπροστά σ'έναν καθρέφτη και να χαζέψεις το πρόσωπό σου..
Τα χαρακτηριστικά σου,τα μάτια σου,το βλέμμα σου...
Το στόμα σου,τις κινήσεις των χειλιών σου...
Τον τρόπο που κουνάς τα χέρια σου,τον τρόπο που κινήσε,τις ήρεμες ή τις νευρικές σου κινήσεις...
Τα χαρακτηριστικά που συνιστούν την εξωτερική σου εμφάνιση...
Τα αγαπάς??Είσαι εξοικειωμένος μαζί τους??Τα ποθείς??
Προσπάθησε να παρακολουθήσεις εσένα χωρίς να είσαι εσυ...
Κάποιοι αυτό το αποκαλούν ναρκισσισμό...
Εγώ το λέω αναγνώριση κι εξοικείωση με αυτό που είσαι,ή έστω με αυτό που δείχνεις...
Όμως το πιο σημαντικό μάλλον είναι να ερωτευτείς και να αγαπήσεις όχι μόνο τα εξωτερικά αλλά και τα εσωτερικά χαρακτηριστικά σου..
Τον τρόπο σκέψης σου,τον τρόπο που αντιδράς...
Το humor σου και τον τρόπο που ξεσπάς όταν θυμώνεις ή όταν είσαι στενοχωρημένος..
Τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τους άλλους...
Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιο σημαντικά από την εξωτερική εμφάνιση...
Κι αν κάποιο σημείο του χαρακτήρα σου δε σε ικανοποιεί το αλλάζεις,το κάνεις όπως θέλεις...
Όπως έλεγε ο Νίτσε "Αγάπησε όχι αυτό που είσαι, αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις."
Αυτά μου ήρθαν καθώς προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοούσε ο Bowie σε έναν στίχο του:
"Making love with his ego, Ziggy sucked up into his mind..."
Μήπως λοιπόν πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε έρωτα με το εγώ μας??
Όλα αυτά ίσως και να είναι βλακείες...Αλλά μπήκαν στο κεφαλάκι μου αυτές οι σκέψεις κι αφού μπήκαν αν δεν έβγαιναν θα έσκαγαν..
Καλησπέρα..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
28 σχόλια:
Δε το είχα σκεφτεί έτσι, αλλά όπως το θέτεις μπορεί να έχεις δίκιο. Για να αγαπήσει και να αγαπηθεί κάποιος πρέπει να τα 'χει καταρχάς καλά με τον εαυτό του. Αν ψυχολογικά όλο το είναι σου σου δημιουργεί αποστροφή είναι σίγουρο ότι αυτό βγαίνει και προς τα έξω, προς τους άλλους, άρα γίνεσαι τροπον τινα δυνητικά μη ερωτεύσιμος...
Μιας και πιάσαμε αυτό το θέμα μου έρχονται στο νου και δυο slogans:
Ο Woody Allen απαντώντας στην ουσία στο ζήτημα που θέτεις είχε πει ότι "ο αυνανισμός είναι ο μόνος τρόπος να κάνεις έρωτα με ένα άτομο που σίγουρα αγαπάς".
Όσο για τον F. Nitche είχε πει επίσης: Δες τον εαυτό σου σαν έργο τέχνης, δημιούργησε τις δικές σου αξίες, μεταμόρφωσε το "έτσι συνέβη" σε "έτσι το θέλησα".
Ακριβώς αυτά που λες εννοώ...
Όσο για τα slogans,αυτό του woody allen δεν το είχα ξανακούσει...
Πάντως εγώ δεν σκέφτηκα καθόλου τον αυνανισμο και δεν αναφέρομαι σε αυτό βασικά...Μιλάω για τον έρωτα γενικά...Ότι ίσως πρέπει να δουμε τον εαυτό μας βγαίνοντας εξω από το σωμα μας και βλέποντας τον από απέναντι...
Όσον αφορά τον Νίτσε ναι αυτή η φράση με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη..
Ούτε εγώ αναφερομαι στον αυνανισμό. Τη φράση του αυτή την ερμηνεύω πιο γενικά, στα πλαίσια του έρωτα που λες. Δηλ. ότι πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα για να αγαπηθείς από τους άλλους...
Ναι έτσι είναι τελικά...Όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται,πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα για να αγαπηθείς από τους άλλους..
"Αγάπησε όχι αυτό που είσαι, αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις."
Αυτό για μένα τα λέει όλα..Καλησπέρα :-)
Καλησπέρα βιργινία...
Μια γλυκιά καλημέρα και απο εμένα :-)
Μα για να σε ερωτευτεί κάποιος, θα πρέπει να ερωτευτεί αυτό που είσαι και όχι για αυτό που μπορείς να γίνεις, μπορεί να κάνω και λάθος..
Ο έρωτας είναι τυφλός ονειροπαρμένη μου! Επίσης, καμιά φορα φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν!!! Ναι... έχει αυτή την κακιά συνήθεια!
Όσο για το άλλο... ίσως όταν σε ερωτεύεται κάποιος, ακριβώς τότε να ερωτεύεσαι κι εσύ τον εαυτό σου!
Πες μου όμως... ποιος δεν αγαπάει τον εαυτό του? Ποιος δε βάζει σε κάθε του σκέψη το ΕΓΩ? Ποιος δεν "διαιρεί" -εγώ κι αυτός, εμείς και οι άλλοι-
Πολύ μεγάλο θέμα για να αναλυθεί μέσα από μερικές δεκάδες αναρτήσεις...
Καλό σου βράδυ :)
αφου μπηκαν καλα εκανες που τις μοιραστηκες μαζι μας..
εφιάλτης:Δεν έχει σημασία τι μπορείς να γίνεις,αλλά τι θέλεις να γίνεις...Αν αυτό που φαίνεσαι να είσαι δεν το αγαπάς,τότε δεν είσαι αυτό πραγματικά...Είσαι ο εαυτός σου μόνο όταν είσαι αυτό που θέλεις...
Σημασία λοιπόν έχει όχι να ερωτευτεί κάποιος αυτό που δείχνεις ότι είσαι αλλά αυτό που είσαι πραγματικά,αυτό που θέλεις να είσαι...Και για να ε4ρωτευτεί κάποιος αυτό που είσαι πραγματικά χρειάζεται πρώτα να γίνεις αυτό που είσαι πραγματικά...
koykos:Λοιπόν ναι συμφωνώ..Ο έρωτας είναι τυφλός και φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν...
Κι αυτό που λες δεν το είχα σκεφτεί...Όταν σε ερωτεύεται κάποιος ίσως να ερωτευτείς τότε ακριβώς κι εσύ τον εαυτό σου..Και τώρα που το σκέφτομαι ισχύει διότι μέσα από τους άλλους γνωρίζουμε τον εαυτό μας,μέσα από τους άλλους γινόμαστε καλύτεροι,μέσα από τους άλλους ανάκαλύπτουμε αυτό που θέλουμε να είμαστε...Αλλά αυτό σημαίνει ότι αυτός που μας ερωτεύεται έχει διάισθανθεί πριν από μας αυτό που είμαστε πραγματικά...
Όσο για το άλλο θέμα που θέτεις,το θέμα του εγωισμού,πραγματικά είναι κάτι που με απασχολεί πολύ...
Για ποιόν αγαπάμε?Για να ικανοποιήσουμε εμάς ή αυτόν που αγαπάμε...Σαφώς μέσα από την ικανοποίηση του άλλου ικανοποιείς τον εαυτό σου,αλλά ποιος είναι ο αρχικός στόχος?Η ικανοποίηση του εγώ ή του εσύ??
Θα χρησιμοποιήσω πάλι Νίτσε
"Δεν ερωτευόμαστε το αντικείμενο του πόθου αλλά τον ίδιο τον πόθο..."
Αλλά όπως λες αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα...
purple:Δεν υπηρχε περίπτωση να την γλυτώνατε ούτως ή άλλως!!χαχαχαχαχ
Πολύ ωραίο κείμενο.Δυστηχώς στους καιρούς μας βλέπω όλο και περισσότερους ανθρώπους που δεν αγαπάνε και δεν σέβονται τον εαυτό τους.
Καλημέρα κούκλα..
Δεν πιστεύω ότι πρέπει αναγκαστικά για να σε ερωτευτεί κάποιος, να ερωτευτείς πρώτα τον εαυτό σου.
Αυτό που σίγουρα πρέπει για να σε ερωτευτεί κάποιος είναι να ξέρεις το εαυτό σου ακριβώς όπως είναι, και να του τον δείξεις ακριβώς όπως είναι.
Γιατί όταν δεν δείχνουμε στον άλλο αυτό που είμαστε, αλλά προσποιούμαστε κάτι άλλο (από φόβο μήπως και δεν γίνουμε αρεστοί), δεν μπορούμε να το στηρίξουμε και έτσι δεν μπορούμε να πείσουμε...
Άρα η μόνη περίπτωση να μας ερωτευτούν είναι να δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό...
Γλυκές Καλημέρες!
Ο έρωτας είναι ο παραλογισμός της λογικής ;-)
Έρωτας: Η ύβρις της διεκδίκησης του απόλυτου!
Oneiroparmenh μου, πάνω σ'αυτό που ρωτάς για τον εγωισμό, έχω να πω το εξής:
Όταν χάνουμε κάποιον που "αγαπάμε", χύνουμε δάκρυα! Έχουμε αναρρωτηθεί ποτέ, για ποιον χύνουμε αυτά τα δάκρυα; Είναι τα δάκρυά μας για μας, ή για αυτόν που παίθανε; Αυτό το κλάμα, οφείλεται στη λύπηση του εαυτού μας, ή στο γεγονός ότι ένας άνθρωπος πέθανε; Αν το κλάμα οφείλεται στο ότι χάσαμε κάποιον στον οποίο "επενδύσαμε" πολύ μεγάλη στοργή, δεν ήταν αληθινή στοργή.
Καλό σου βράδυ :)
Έτσι είναι. Αν δεν αγαπήσεις εσένα δε θα μπορέσεις να αγαπήσεις κανέναν.
ego pistevo mono ston erota apo tin proti matia, opote to treno xathike... :o)
Οταν ήμουν έφηβη η μαμά μου,μου έλεγε,οτι αν δεν αγαπ'ήσω εγώ τον εαυτο μου,δε θα το κανει κανεις..τλεικά πόσο δίκιο ειχε
νικοσ:Δυστυχώς ισχύει αυτό που λες..
σκορπίνα:Συμφωνώ πως πρέπει να δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό...Όμως αυτό δεν φτάνει,πρέπει να τον αγαπάμε κιόλας..
βιργινία:"Ο έρωτας είναι ο παραλογισμός της λογικής"
Συμφωνώ απολύτως!!
Όσο για την μαμά σου,όπως και να το κάνεις,οι μαμάδες έχουν σχεδόν πάντα δίκιο!!
Καρμα νιρβαμή:Μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβω αλλά ναι συμφωνώ και με αυτό!!!
κούκος:Αυτό θέλω να πω κι εγώ περίπου..Δεν ξέρω αν ήταν αληθινή στοργή ή όχι αυτό που λες,πάντως δεν κλαίμε σίγουρα γι'αυτόν που χάθηκε αλλά για εμάς που θα δυσκολευτούμε να συνηθισουμε την απωλειά του..Πιστεύω πως όλα αυτά τα συναισθήματα πηγάζουν από καθαρό εγωισμο..
κώστας:Έτσι ακριβώς...
angel vs life:Ε ναι,από αυτή την οπτική γωνία,συμφωνώ,το τρένο χάθηκε...
ωραιες σκεψεις μπηκαν στο κεφαλακι σου ονειροπαρμενη :)
Καλως ήρθες κι εσύ λεμονάτη μου μαρία...
καλως σε βρηκαααααα...με παιρνει ενα ονειροοοοοο...
Ασ'το να σε πάει όπου αυτό θέλει...Τα όνειρα δεν κάνουν ποτέ λάθος..
Πόσο εύγλωτα ανέδειξες την διαφορά μεταξύ εγωκεντρισμού και εγωισμού. Υπέροχο. Ειλικρινά.
evangelos:Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...Καλησπέρα...
Δημοσίευση σχολίου