Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007















Τύψεις...
Τύψεις για πράγματα που έκανα...Αλλα κυρίως και πάνω απ'όλα τυψεις για πράγματα που ήθελα αλλά δεν έκανα...
Τύψεις που έρχονται ως άλλες Ερινύες και σου κατασπαράξουν το μυαλό...
Τύψεις για μένα και τύψεις για τους άλλους...
Τύψεις που σε μπερδεύουν και δε σε αφήνουν σε ησυχία...

Άραγε πως μπορώ να απαλαγώ από τις τύψεις?Υπάρχει τρόπος?

23 σχόλια:

KouKos είπε...

Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί κάποιος από τις τύψεις, είναι -πιστεύω- να τα βρει με τον εαυτό του.

Καλό Σ/Κ :-)

oneiroparmenh είπε...

κουκος:Όπως το πάρει κανείς...Νομίζω πως ακόμη και κάποιος που "τα έχει βρει με τον εαυτό του" μπορεί να έχει τύψεις για πολλά πράγματα...

Haris είπε...

Προσπαθώ να γράψω ένα απόφθεγμα του Νίτσε σχετικά με τις τύψεις. Το έχω ξεχάσει (δεν έχω τα βιβλία μου). Τέλος πάντων, πάει κάπως έτσι: μην αφήνετε τις τύψεις να σας πνίγουν. Οι τύψεις της ενοχής είναι ανάρμοστες.

zero2one είπε...

Προσωπικά:

Γι' αυτά που έκανα: ΔΕ μετανοιώνω για τίποτα...

Γι' αυτά που δεν έκανα: Χμμ, εδώ σε θέλω... Η λύση είναι μία: Κάνεις κάθε στιγμή αυτό που σου υπαγορεύει η καρδιά και το μυαλό σου. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Απλά δεν τα μπορείς όλα. Γιατί να έχεις τύψεις γι' αυτό;

Bonus track: Δεν είναι αναγκαστικά παθογενείς οι τύψεις. Μαρτυρούν την ύπαρξη συνείδησης. Το ζήτημα είναι να μην σε αναλώνουν από τη συνέχιση της ζωής σου. Και μετά θα έχεις τύψεις και γι' αυτό q-:

oneiroparmenh είπε...

haris:
Αν δεν κάνω λάθος εννοείς αυτό:
Μη δείχνετε δειλία απέναντι στις πράξεις σας!Μην τις αφήνετε να παραπαίουν μετά!Οι τύψεις της συνείδησης είναι ανάρμοστες.

Λοιπόν,είναι αλήθεια αυτό,οι τύψεις δείχνουν δειλία και το να νιώθουμε τύψεις για τις πράξεις μας είναι σαν να προδίδουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Όμως δυστυχώς τις τύψεις δεν τις γεννάει μόνη της η συνειδησή μας πάντα.Αρκετές φορές τις προκαλούν άλλοι,επικαλούμενοι συναισθήματα και αξίες,για να μας κάνουν να νιώσουμε αδύναμοι.Αυτό είναι και το χειρότερο...

zero2one:Ωραία τα λες,δεν μετανιώνεις για τίποτα,όμως πες μου δεν έχει τύχει ούτε μια στιγμή στην οποία να ένιωσες άσχημα για κάτι που έκανες?

Όσο γι'αυτά που δεν έκανα,συμφωνώ απολύτως,αλλά τι γίνεται όταν δεν έχεις κάνει πράγματα,οχι επειδή δεν τα ήθελες,αλλά για να μη πληγώσεις άτομα που σε αγαπούν και για να μη θεωρηθείς αχάριστος...
Αυτά μετανιώνω εγώ..

Όσον αφορά το τελευταίο συμφωνώ απόλυτα..Οι τύψεις δεν είναι πάντα επιζήμιες.Τις περισσότερες φορές ναι αλλά όχι πάντα.Δεν πρέπει όμως να τις αφήνουμε να μας στοιχειώνουν και να καθοδηγούν τις πράξεις μας.Διότι οι πράξεις που υποκινούνται από τύψεις συνήθως γεννούν κι άλλες τύψεις και πάει λέγοντας...

Haris είπε...

Αυτό είναι! Σωστά.
Κοίτα όμως, το να νιώθεις τύψεις εσύ για τον εαυτό σου μπορεί να είναι επειδή δεν μπορείς να το ελέγξεις. Αλλά το να σου δημιουργούν τύψεις οι άλλοι είναι χειρότερο. Μην τους ακούς! Μόνο το κακό σου θέλει κάποιος που σου δημιουργεί τύψεις.

zero2one είπε...

> δεν έχει τύχει ούτε μια στιγμή στην οποία να ένιωσες άσχημα για κάτι που έκανες?

Ναι, όταν έπραξα χωρίς να σκεφτώ τους άλλους και σε πολλές περιπτώσεις τους πλήγωσα.

Όταν (δεν) έκανα όμως κάτι για να μην πληγώσω κάποιον, ήταν επιλογή μου. Και είπα, δε μετανιώνω για ότι σκέφτηκα και επίλεξα.

KouKos είπε...

Η "απραξία" δηλώνει πράξη, όπως και η σιωπή απάντηση! Επομένος, το να μετανιώνεις μόνο για όσα ΔΕΝ έκανες, ενώ θα μπορούσες να κάνεις, οδηγεί κατά κάποιο τρόπο εις άτοπο!
Έχω μετανοιώσει για πράγματα που έκανα. Για πράγματα που -δεν- έκανα. Όπως έχω μετανοιώσει για λόγια που είπα, αλλά και για λόγια που δεν είπα. Ωστόσο, αν γύριζε ο χρόνος πίσω, πάλι τα ίδια "λάθη" θα επέλεγα να κάνω. Γιατί από τα λάθη μας μαθαίνουμε... αλλά και αυτά τα λάθη διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας

Ανώνυμος είπε...

Οι τύψεις αυτές στις οποίες αναφέρεστε, εγώ θα τις ονόμαζα 'αγωνία'. "Η αγωνία μου είναι φως, μεσ' το σκοτάδι που γυρνάω, που μου θυμίζει διαρκώς που έχω να πάω..", λέει ο ποιητής! Προσδίδω την επωφελή και ευοίωνη χροιά που μπορεί να μου δημιουργείται από την ατέρμωνη αυτή αγωνία,καλά μαντέψατε, ωστόσο δε λησμονώ την ψυχοφθόρα επιρροή της! Η ανάγκη και η 'αγωνία' η δικιά μου, έγκειται στο κατά πόσο έχω τη δύναμη να επέμβω σε αυτή τη διαδικασία μετατροπής των τύψεων σε δημιουργία και όχι σε καταράκωση της ψυχής μου..

Χαίρομαι που σας βρήκα!

Κώστας είπε...

Τύψεις...

Έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα που έχω κάνει. Μερικές φορές οι τύψεις γίνονται αφόρητες. Με κυνηγάνε, δεν μπορώ να τις διώξω.

Παραδόξως όμως από το να μην έχω καθόλου τύψεις για τίποτα προτιμάω να έχω έστω και σε υπερβολικό βαθμό, γιατί σε τελική ανάλυση, αυτό δεν είναι που καθιστά ευαίσθητο έναν άνθρωπο;

Εφιάλτης είπε...

Τύψεις, τύψεις άραγε γιατί υπάρχουν; Για ότι κάνεις θα έχεις τύψεις...:-(

oneiroparmenh είπε...

haris:Είναι πράγματι χειρότερο κ έχεις απόλυτο δίκιο σ'αυτό που λες..
zero2one:Ναι σ'αυτό έχεις δίκιο...Γι'αυτά που κάνουμε και για τις επιλογές μας δεν πρέπει να μετανιώνουμε...
Όμως ορισμένες φορες,οι συγκυρίες δεν σου επιτρέπουν να κάνεις αυτό που 8ες
και να έχεις την δική σου επιλογή..

oneiroparmenh είπε...

koykos:Σ'αυτό οφείλω να συμφωνήσω..Από τα λάθη μας μαθαίνουμε,γι'αυτό δεν πρέπει να μετανιώνουμε γι'αυτα..
karmanirvani:Το θέτεις πολύ ωραία...Κ εγώ χαιρομαι που με επισκέφτηκες..
κώστας:Ναι βεβαια αυτό καθιστά ευαίσθητο τον άνθρωπο,αλλά όταν η ευαισθησία του γίνεται θηλιά που τον πνίγει αξίζει να είναι ευαίσθητος ο άνθρωπος?
εφιάλτης:Ε όχι κ για όλα εφιάλτη μου!

Κώστας είπε...

oneiroparmenh, αξίζει κατά τη γνώμη μου, γιατί δε μπορώ να με φανταστώ να ζω χωρίς να νιώθω. Δε θα το ΄θελα.

oneiroparmenh είπε...

κώστας:η ευαισθησία είναι απαραίτητη συμφωνώ..Η υπερβολική ευαισθησία όμως καταλήγει να είναι αδυναμία...Κ τότε σε πνίγει,σε φθείρει ψυχολογικά...

Vie<3Theo είπε...

o monos tropos na mhn niwtheis tupseis einai na kaneis panta auto pou niwtheis...
Ki an omws den mporeis?..
Tote na skeftesai oti toulaxiston prospathises.
Pote mhn prospatheis na apallageis apo tis tupseis giati autes einai pou se kanoun na skeftesai deuterh fora prin kaneis 'h den kaneis kati.
'H mallon oxi autes katheautes alla h thelhsh gia apofugh dhmiourgias ki allwn tupsewn.

Ανώνυμος είπε...

Τι είναι ο έρωτας;

oneiroparmenh είπε...

Λοιπόν...
Ο έρωτας...
Πραγματικά δεν είμαι σε θέση να σου απαντήσω διότι ο έρωτας είναι κάτι πολύ περίπλοκο...
Θα απαντήσω με αγαπημένους στίχους:
"Ο έρωτας θα μας τσακίσει και θα μας κάνει αληθινούς..."
Διάφανα Κρίνα
"Κάποιος είπε πως η αγάπη σ'ενα αστέρι κατοικεί,αύριο βράδυ θα'μαι εκεί...
Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά,αύριο βράδυ θα'ναι αργά..."
Αλκίνοος Ίωαννιδης
"Love me,love me,love me say you do...'Cause my love is like the wind...And wild is the wind,wild is the wind..."
David Bowie

Αυτά μου ήρθαν μόλις άκουσα την λέξη έρωτας...Βέβαια σίγουρα δεν είναι αρκετά για να απαντήσω...

Υ.Γ:Με όλο το θάρρος,αλλά ποιά σχέση υπάρχει ανάμεσα σ'αυτη την ερώτηση και το post μου?Μήπως πήγαινε για αλλού?

KouKos είπε...

Oneiroparmenh μου, για να σε συμπληρώσω έχω να προσθέσω κάτι από Γιάννη Πάριο, τον κατ'εξοχήν τραγουδιστή του έρωτα:

Έρωτας είναι θαρρώ, να γελάς σαν παιδάκι μικρό...
Μια γλυκιά φυλακή, που δεν θέλεις να βγεις απο κει...
Κι ένας λόγος να πεις πως αξίζει στον κόσμο να ζεις!

Την καληνύχτα μου :-)

oneiroparmenh είπε...

Ευχαριστώ για την συμπλήρωση κούκε μου...Υπέροχη επιλογή...Είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια!!

oneiroparmenh είπε...

Α να κι ένα που μου ήρθε τώρα...Ένας στίχος από το soundtrack του Moulin Rouge...Όταν ο Cristian προσπαθεί να πείσει την Satine ότι μπορούν να είναι μαζι..
"Love is a many splendored thing, love, lifts us up where we
belong, all you need is love!!!"

Emy είπε...

Από τύψεις άλλο τίποτα.... Είναι πολύ πολύ άσχημο όμως...και ειδικά γι ατα πράγματα που δεν έκανες, γιατί δεν θα ξανάρθουν... ίσως.... άσχημο...
όσο για εκείνα που έκανες.. θα έδινες τα πάντα να άλλαζες κάτι αλλά πια είναι πολυ αργά.... δυστυχώς....

oneiroparmenh είπε...

emy:Ναι κυρίως για τα πράγματα που δεν έκανες αυτό είναι το χειρότερο...