October...

"October"U2

October
And the trees are stripped bare
Of all they wear
What do I care

October
And kingdoms rise and kingdoms fall
But You go on
And on

Αυτές τις μέρες αρχισα να νιώθω πως έφτασε πλέον το φθινόπωρο...
Άτιμη εποχή...Η χειροτερή μου...Μονότονη...Από τον Οκτώβριο και μετά όλα γίνονται πιο σκοτεινά,πιο μαύρα...

Πάντα με επηρρέαζε πολύ ο καιρός...Όχι μόνο ψυχολογικά...Κι ο ίδιος μου ο οργανισμός αντιδρά σ'αυτή την παρακμή του φθινοπώρου...Τα κοκκαλά μου πονάνε από την υγρασία,το δέρμα μου γεμίζει εξανθήματα,τα μαλλιά μου σκουραίνουν όταν κρύβεται ο ήλιος...

Εδώ και μέρες βρέχει ασταμάτητα,δεν μπορείς να βγεις έξω να κάνεις μια βόλτα και κυρίως λείπει ο ήλιος...Μου λείπει ο ήλιος πολύ...

Βέβαια αυτός ο καιρός σε βοηθάει να μείνεις λίγο σπίτι και να βυθιστείς σε μια γλυκιά μελαγχολία,όμως όχι για πολύ,δεν κάνει για πολύ,κάνει κακό...

Ελπίζω να σταματήσει επιτέλους να βρέχει...

Το blog μου...

Είμαι πολύ περήφανη γι'αυτήν εδώ την ιστοσελίδα...
Με βοήθησε πολύ να μπορέσω να κάνω ένα διάλογο με τον εαυτό μου που μου ήταν απαραίτητος...
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι όλα αυτά που γράφω καθρεφτίζουν την ψυχοσυνθεσή μου και τα όσα αισθάνομαι τη στιγμή που τα γράφω...

Εκτός απο αυτό,η περιηγησή στις δικές ιστοσελίδες με έκανε επίσης να μάθω πολλά...Έχετε γίνει πλέον όλοι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου...

Γι'αυτό σας ευχαριστώ όλους πολύ γιατί με τα σχολια σας αλλά και με την επίσκεψή σας και μόνο εδώ με βοηθάτε πολύ..

Αυτά...Έτσι μου'ρθε τώρα να γράψω ένα post και για σας...Για σας που κατά κάποιον τρόπο σας νιώθω πολύ πιο κοντά μου απ'ότι είστε...

Καληνύχτα..

Κυκλοθυμία

Τη μια λιώμα στα πατώματα και την άλλη πιο χαρούμενη από ποτέ...
Είναι χαρούμενη όχι επειδή έλυσε το προβλημά της-είναι πολύ νωρίς για να το καταφέρει αυτό-αλλά επειδή τώρα ξέρει πως υπάρχει ένας άνθρωπος τουλάχιστον που κατάφερε να την τραβήξει απ'το μαλλί την ώρα που είχε πάρει την κατηφόρα για μια ακόμη φορά...
Κι είναι παράξενο πλάσμα...Αμα την πάρει η κατηφορα δεν την σώζει κανείς!!
Κι όμως βρέθηκε κάποιος...Και τον ευχαριστεί πολύ..Πάρα πολύ...

Dans paris...

Lui :
Sais-tu ma belle que les amours
Les plus brillantes ternissent
Le sale soleil du jour le jour
Les soumet au suplice
J'ai une idée inattaquable
Pour éviter l'insupportable

Avant la haine, avant les coups
De sifflet ou de fouet
Avant la peine et le dégout
Brisons-là s'il te plait

Elle :
Mais je t'embrasse et ça passe
Tu vois bien
On s'débarrasse pas de moi comme ça
Tu croyais pouvoir t'en sortir,
En me quittant sur l'air
Du grand amour qui doit mourir
Mais vois-tu je préfère
Les tempêtes de l'inéluctable
A ta petite idée minable
Avant la haine, avant les coups
De sifflet ou de fouet
Avant la peine et le dégout
Brisons-là dis-tu

Lui :
Mais tu m'embrasses et ça passe
Je vois bien
On s'débarrasse pas de toi comme ça

Lui :Je pourrais t'éviter le pire

Elle :Mais le meilleur est à venir

Ensemble :
Avant la haine, avant les coups
De sifflet ou de fouet
Avant la peine et le dégout


Αυτό είναι από μια υπέροχη ταινία που είδα πρόσφατα
Υπέροχη ταινία κ υπέροχο κομμάτι!!!
Από τις καλύτερες που έχω δει τελευταία...
Επιστροφή στο Παρίσι του Christophe Honore
Τίτλος στα Γαλλικά "Dans Paris"

I have no compass...

And I have no compass
And I have no map
And I have no reasons
no reasons to go back...

And I have no religion
I don't know what's what
And I don't know the limits
the limits of my heart...

Zooropa,U2

Χωρίς πυξίδα και χωρίς χάρτη ένα ταξίδι στο άγνωστο...
Αυτό χρειάζομαι τώρα!Άλλωστε είναι πολύ λίγα αυτά που με κρατάνε πίσω!
Ένα ταξίδι για να γνωρίσω τα όρια της ψυχής μου...
Πόσο θα ήθελα να κάνω ένα ταξίδι...

Το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν...

Είχε αράξει σε μια γωνιά δίπλα στο κρεβάτι κι άκουγε μουσική.Ήταν βράδυ,αργά δεν ήξερε τι ώρα.Κοίταζε έξω απ'το παράθυρο το σκοτάδι,τ'αστερια στον ουρανό...
Αφηρημένες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της...Πραγματα χωρίς ουσία,άσχετα μεταξύ τους...
Έστριψε ένα τσιγάρο, το άναψε...Ένα απαλό αεράκι μπήκε στο δωμάτιο και σκόρπισε τον καπνό που έβγαινε απ'το στόμα της...Της άρεσε να παίζει με τον καπνό και να τον φυσάει αργά αργά...
Ένιωθε καλά...Μετά από πολύ καιρο ήταν καλά...Απαλλαγμένη από εσωτερικές συγκρούσεις και πράγματα που τις έφθειραν την ψυχή...
Τον τελευταίο χρόνο έμαθε πολλά...Είδε και έζησε πράγματα πρωτόγνωρα για εκείνη...Γνώρισε ανθρώπους με διαφορετική νοοτροπία,με άλλες εμπειρίες.Άλλοι την έδωσαν χαρά κι άλλοι την πλήγωσαν,όμως απ'όλους πήρε κάτι,έμαθε πολλά...Γνώρισε καλύτερα τον εαυτό της μέσα από πολλές εναλλαγές συναισθημάτων,έμαθε τα οριά της.

Όμως,κυρίως και πάνω απ'όλα έμαθε να ζει!Έμαθε να εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία που της εμφανιζόταν!Έμαθε να εκτιμά την αξία της κάθε στιγμής,όπως αυτή τη στιγμή τώρα που καθόταν και χάζευε τ'αστέρια κι έτσι για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωσε ευτιχισμένη...Και χαιρόταν πολύ γιατί εκείνη τουλάχιστον το ένιωσε ενώ άλλοι περνούν όλη τους τη ζωή χωρίς ούτε μια στιγμή ευτυχίας...Ούτε μια στιγμή...
Τώρα πλέον ένιωθε έτοιμη ν'αντιμετωπίσει ότι κι αν παρουσιαζόταν στο μέλλον...Ένιωθε σίγουρη για τον εαυτό της και για τις δυναμεις της...Όλα ήταν πιο καθαρά...

Τι έγινε κείνο το τρένο που έβλεπε...
Τι έγινε κείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να παιρνούν?

Τι ωραία που ήχησε αυτός ο στίχος στ'αυτιά της!
Κι ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπό της...