Παιχνιδάκι...(Άργησα αλλά τα κατάφερα!!)

Πριν καιρό η αγαπητή aggelika με κάλεσε σε ένα πολύ ωραίο παιχνιδάκι...

Πως θα έλεγες το "σ'αγαπώ" αν επρεπε να το πεις με ένα τραγούδι????

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ακούει μουσική πάντα συνέδεα τα τραγούδια και κυρίως τους στίχους τους με τα συναισθηματα μου...Τη λέξη σ'αγαπώ θα μπορούσα να την εκφράσω με άπειρα τραγούδια...Εδώ είναι δυο από τα πιο αγαπημένα...

Πρώτον o david bowie στον οποίο μου είναι πολύ δύσκολο να κρύψω την αδυναμία μου...




Και ύστερα ο elvis costello στο I want you...Το μόνο πρόβλημα είναι οτι δεν κατάφερα να βρω κανένα αξιοπρεπές video για να ανεβάσω...

Με αυτά τα δύο κομμάτια εγώ θα έλεγα το σ'αγαπώ...

Αυτά που σκέφτομαι όταν μου λείπει η αγγαλιά σου....

Ένα κομμάτι της ψυχής μου προσπάθησα να σου δώσω...
Δεν το τσιγκουνεύτηκα...Πήρες μεγάλο μερίδιο...

Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό...
Γιατι,αλήθεια???Ακόμη αναρωτιέμαι...Αναρωτιέμαι πως εγώ που ήμουν τόσο τσιγκούνα με την αγάπη μου,την έδωσα τόσο απλόχερα σε σενα...

Από μικρή ξεψειρριζα τα πάντα και τους πάντες...Έβαζα τους ανθρώπους σε κατηγορίες...Ακόμη και μικρά ασήμαντα ελαττώματα αρκούσαν για να διώξω από δίπλα μου ανθρώπους που θα μπορούσαν να μου δώσουν και να πάρουν από εμένα πολλά..Πόσο παράξενα σκεφτόμουν!!Λες κι εγώ είμαι η τέλεια!!

Αυτό με εκανε να χάσω πολλούς ανθρώπους που θα μπορούσαν τώρα να είναι φίλοι μου...Από την άλλη όμως με έκανε και επιλεκτική έτσι ώστε να ξέρω ότι οι άνθρωποι που είναι τώρα δίπλα μου δε θα με προδώσουν ποτέ χωρίς αμφιβολία...

Εσύ όμως...Έσυ δεν πέρασες κανένα "τεστ"...Πριν καν έχω μια ιδέα για το ποιός είσαι ή τι είσαι ήδη με είχες...Με είχες,με έχεις και-γιατί να πω ψέμματα-θα με έχεις...

Ίσως να ήταν το βλέμμα σου...
Ίσως να έφταιγε ο τρόπος που μου μιλούσες...Δεν ξέρω...

Μια αγγαλιά σου αρκεί για να κρυφτεί κάθε εγωισμός,κάθε άσχημη σκέψη...

Όμως δεν ξέρω...Δεν ξέρω κατά πόσον έχω εγώ κάποια θέση στην καρδιά σου...Αν πράγματι με έχεις βάλει μέσα σου...

Άλλες φορές δείχνεις να φοβάσαι να δεθείς...Κλείνεις τις πορτες με αφήνεις απ'έξω και θέλω τόσο να μπω μέσα σου...

Άλλες πάλι φορές δείχνεις τόσο απόμακρος...Άλλος ένας τοίχος σηκώνεται σαν να λες "δε σε χρειάζομαι,δε σε έχω ανάγκη"...Κι αυτό είναι τόσο ψυχοφθόρο,τόσο με ενοχλεί...Δεν ξέρω ίσως είναι θέμα ανασφάλειας όμως ενιωθα πάντα χαρά όταν ακουγα ότι κάποιος με χρειάζεται και μπορώ να τον βοηθήσω...Ένιωθα τόσο καλά όταν έδινα πράγματα σε άλλους...
Όμως πάντα μόνο έδινα ποτέ δεν δινόμουν ολοκληρωτικά...Αυτό συνέβη μόνο τώρα...

Είναι πολύ λίγες φορές που νιώθω πως μπαίνω μέσα σου...Κι αυτό είναι για λίγο,πολύ λίγο,μόλις που προλαβαίνω να πάρω μια ανάσα μια μικρή ιδέα για το τι μυρωδιά,τι γεύση έχει η ψυχή σου...

Ειδα πρόσφατα μια πιο παλιά σχετικά ταινια,το "closer"...

Σταθηκα σε δυο κουβέντες των πρωταγωνιστών...

O Dan (Jude Law) εξομολογείται στην Alice (Natalie Portman) πως θέλει να χωρίσουν διότι εδώ κι ένα χρονό διατηρεί παράλληλη σχέση με μια άλλη γυναικα (Julia Roberts) και σε κάποια φάση εκείνη τον ρωτάει για ποιό λόγο την ερωτεύτηκε...

"Γιατί δεν με χρειάζεται"ήταν η απάντηση του...

Ξέφυγα πάλι...Το συνηθίζω...

Τεσπα δεν ξέρω...Ίσως γι'αυτό κι εγώ να σε αγαπώ...Γιατί δεν με χρειάζεσαι...

Όμως σε αυτή την περίπτωση τι γίνεται με εμένα που εξακολουθώ να σε χρειάζομαι??