παιχνιδάκι...

Η aggelika με προσκάλεσε σε παιχνιδάκι!!!Πρέπει λέει να παραθέσω από τη σελίδα 123 του πρώτου βιβλίου που θα βρω μπροστά μου την 6η, την 7η και την 8η περίοδο...

Αυτή τη στιγμή δίπλα μου έχω ένα τετράδιο με σημειώσεις κι ένα βιβλίο γραμμένο στα γαλλικά...Επειδή το πρωτό σε καμία περίπτωση δεν είναι ενδιαφέρον και το δεύτερο δεν θα επιχειρήσω να σας το μεταφράσω,θα παραθέσω ένα απόσπασμα από τη σελίδα 123 απο ένα αγαπημένο βιβλίο που έχω εδώ σπίτι...

"Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" Μίλαν Κούντερα

"Όλοι αυτοί είχαν τον δείκτη λίγο πιο μακρύ απ'το μεσαίο και τον κατεύθυναν προς τους συνομιλητές τους.Άλλωστε ο πρόεδρος Νοβότνυ,που κυβέρνησε την Βοημία δεκατέσσερα χρόνια συνέχεια ως το 1968,είχε ακριβώς τα ίδια γκρίζα μαλλιά,κατσαρωμένα με το σίδερο από τον κουρέα και μπορούσε να περηφανευτεί για τον μακρύτερο δείκτη όλων των κατοίκων της Κεντρικής Ευρώπης.
Όταν ο παλαίμαχος εξόριστος άκουσε από το στόμα αυτής της ζωγράφου,της οποίας ουδέποτε είχε δει τους πίνακες,ότι έμοιαζε με τον κομμουνιστή πρόεδρο Νοβότνυ,έγινε κατακόκκινος,χλώμιασε,ξανάγινε κατακόκκινος,ξαναχλώμιασε,θέλησε να πει κάτι,δεν είπε τίποτα και βυθίστηκε στη σιωπή."

Από ένα απόσπασμα σαφώς δεν μπορεί κανείς να συμπεράνει τίποτα για ένα βιβλίο αλλά είναι πολύ ωραίο,το συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!

Προσκαλώ λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου τον κούκο,τον diage,τον argy,τον εν πλω κι όποιον άλλο θέλει να συνεχίσει το παιχνίδι...Ελπίζω να μη σας έχουν καλέσει ήδη έσας που προσκάλεσα...


Καλό βράδυ σε όλους!!!

Η μοναξιά του σχοινοβατη...

"Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες"


Αρα ο κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που έχουν πάρει τη ζωή στα σοβαρά και σ'αυτούς που έχουν πάρει τη ζωή για πλάκα...

Ισχύει...Το έχω δει,το έχω ζήσει...

Ποιός περνάει καλύτερα??
Σαφώς αυτοί που τα βλέπουν όλα σαν μια πλάκα,ένα αστείο...
Συναισθήματα??αχαχαχαχΑκου εκεί συναισθήματα...Μα γτ να έχει κανείς συναισθήματα??αφού πονάνε...Γτ να πονάει κανείς?Υπάρχει λόγος??
Μόνο φυσικές ανάγκες...Αν ικανοποιήσεις τις φυσικές σου ανάγκες είσαι εντάξει...Καλό φαί...Καλό σεξ...Γτ να βάζεις τα συναισθήματα στη μέση και να μπερδεύεσαι...

"Χαλάρωσε κορίτσι μου...Chill out...Γράψ'τα όλα στ'αρχίδια σου..."
Αυτή ήταν η συμβουλή ενός καλού φίλου...Ναι,φίλος...Φίλος...χαχαχαχ...Φίλος...

Κι αναρωτιέμαι...Μα γιατί εγώ δεν βλέπω το αστείο??Γιατί πάντα είμαι εγώ ο μαλάκας που δεν γελάει με αυτό το τεράστιο αστείο της ζωής??

Γιατί απλούστατα εγώ ανήκω στην άλλη κατηγορία...Σ'αυτούς που παίρνουν τη ζωή στα σοβαρά...Γιατι,αλήθεια??Γιατι είμαι από αυτή την πλευρά??Βασικά δεν ξέρω δεν το διάλεξα...Αυθόρμητα μου βγήκε...Αυθόρμητα έβαζα πάντα τα συναισθηματά μου πάνω απ'όλα...Και προσπαθούσα να τα αναλύσω...Να γνωρίσω αυτό το μυστήριο...χαχαχαχαχΤο μυστήριο...

"Είσαι ανώριμη και αφελής...Δε ζούμε σε κοινωνία αγγέλων..."

Είμαι αφελής??Ναι μάλλον είμαι...Εφτιαξα κι εγώ μια φυλακή για την ψυχή μου...Κάπως έτσι δεν το λέει ο Αγγελάκας?Αιχμάλωτη στα πάθη μου,στα συναισθηματά μου...

Όμως ρε παιδιά δεν ξέρω...Προτιμώ να είμαι αιχμάλωτη των συναισθημάτων μου παρά η ψυχή μου να είναι ανεργη,κενη,αδεια...Προτιμώ να νιώθω την ελάχιστη σε ποσότητα-αλλά τεράστια σε ένταση και ποιότητα-δόση ευτυχίας μέσα στον πόνο που προκαλούν τα συναισθήματα παρά να αρκούμαι στην εφήμερη ηδονή της ικανοποίησης των φυσικών μου αναγκών...Προτιμώ την ένταση της παράνοιας και της τρέλας παρά την ηρεμία της "χαλαρότητας"...Ε όχι δεν μπορώ να τα γράψω κι εγώ όλα στ'αρχίδια μου όπως εσείς...

"Σκέφτεσαι περισσότερο από όσο πρέπει και δεν κάνει...Χαλάρωσε..."

Δεν αντέχω άλλο αυτή τη χαλαρωσή σας...

Αξίζει όμως καθόλου να προσπαθώ να σας κάνω να καταλάβετε?Ή δεν έχει νόημα?Η μήπως ταράζω την ησυχία σας και εμποδίζω τη χαλαρωσή σας??