Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Μπλέ χειμώνας...

Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια,
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη,
μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας.

Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα,
στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη,
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα,
ν' ακούω μονάχα να μου λένε "πόνα"!

Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες,
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,
του έρωτα εποχές, μάγισσες, ψεύτρες,
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες!

Δε θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι,
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο.
Δε θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι,
ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι!

Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια...



Μουσική: Διάφανα Κρίνα, Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Συγγνώμη...


Σήμερα έκανα κάποιον να κλάψει...

Του μίλησα άσχημα..Του είπα πράγματα που κρατούσα μέσα μου καιρό..Πράγματα που με πονάνε...Στη συμπεριφορά του..Στον τρόπο που με αντιμετωπίζει..

Ποιός ήταν ο σκοπός μου?Να τον κάνω να καταλάβει..Να τον κάνω να συνειδητοποιήσει το κακό που μου έκανε,ενώ νόμιζε ότι έκανε καλό...

Δεν ξέρω γιατί γράφω αυτή τη στιγμή...Υποτίθεται πως αυτός ήταν ο σκοπός μου..Να τον κάνω να νιώσει άσχημα ώστε να μετανιώσει...Να όμως που τώρα νιώθω πιο άσχημα εγώ...Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω,δεν ξέρω τι να κάνω...

Εγώ ήθελα απλά να ακούσω μια συγγνώμη,μια ειλικρινή συγγνώμη...Δεν την άκουσα...Για απάντηση πήρα δάκρυα...Αυτά πονεσαν πολύ...

Τόσο δύσκολο είναι να πεις μια συγγνώμη??